Sezen Aksu… Türk müziğinin yaşayan efsanesi. Her şarkısında ya kendimizi buluruz ya da kaybettiklerimizi. Ama “Şuh Nefes” bambaşka bir yerde durur. Ne tam poptur ne klasik, ne tamamen geçmişin kokusunu taşır ne de bugünün rüzgârında savrulur. Bu eser, bir kadının zarif duruşunun, içindeki yangının ve gizli bir fırtınanın melodisidir.
“Şuh”, hem alımlı hem başına buyruk; hem güçlü hem yumuşak anlamlarıyla gelir. “Nefes” ise burada sadece soluk almak değildir. Bir varoluş biçimi, bir iç çekiş, bir dokunuş demektir. Şarkı, bir kadının ne kadar çekici, gizemli ve aynı zamanda derin olduğunu anlatır. Ama bunu bağırmadan, yakmadan, incitmeden…
Sadece bir nefesle yakar, o kadar.
Sanatçı: Sezen Aksu
Albüm: Paşa Gönül Şarkıları
Çıkış tarihi: 2025
Tür: Pop
Orijinal Söz Yazarı: Nadir Abdullah
Orijinal Besteci: Muhammed Yahya
Adapte Türkçe Söz Yazarı: Sezen Aksu
Düzenleme: Mustafa Ceceli
Ud, Gitar: Mustafa Ceceli
Darbuka, Perküsyon: Erdem Dalkıran
Zurna, Ney, Kaval: Gürkan Çakmak
Yaylılar ve Vokaller: İstanbul Strings
Mix – Mastering: Koray Püskül
Âdettendir ağlatırlar seveni seveni
Anlaşmış gibi aratırlar gelenler gideni
Masallara yazarlar hepsi bu
Ateşten gömlek giyeni
Sevdim de ben bana benzemez oldum
Çıkmaz sokaklarda kayboldum
Ak tende, bal dudakta, kömür gözde
Şuh nefeste bittim, mahvoldum
Ne masalı bitiyor ne derdi ne tasası
Mahkûmuz
Ne yazık ki yok arası
Ya galip ya mağlubuz
Hiç anlamadım hâlâ ne sebeple mağruruz?
Sevdim de ben bana benzemez oldum
Çıkmaz sokaklarda kayboldum
Ak tende, bal dudakta, kömür gözde
Şuh nefeste bittim, mahvoldum
Âdettendir ağlatırlar seveni seveni
Anlaşmış gibi aratırlar gelenler gideni
Masallara yazarlar hepsi bu
Ateşten gömlek giyeni
Sevdim de ben bana benzemez oldum
Çıkmaz sokaklarda kayboldum
Ak tende, bal dudakta, kömür gözde
Şuh nefeste bittim, mahvoldum
Bir bileni varsa gelsin bize de öğretsin
Çaresi yok mu bu aşk denen ateşin? Kahretsin
Benim üzdüklerim de
Ne olur beni affetsin
Sevdim de ben bana benzemez oldum
Çıkmaz sokaklarda kayboldum
Ak tende, bal dudakta, kömür gözde
Şuh nefeste bittim, mahvoldum
Sevdim de ben bana benzemez oldum
Çıkmaz sokaklarda kayboldum
Ak tende, bal dudakta, kömür gözde
Şuh nefeste bittim, mahvoldum
Sezen Aksu bu parçayı okurken sanki bir şarkı söylemiyor da bir sır fısıldıyor.
Sesi bazen buğulu, bazen açık; ama her haliyle içimize işliyor.
O her zaman olduğu gibi burada da yalnızca vokal değil, duygu aktarıyor.
Ve biz, dinlerken sadece kulağımızla değil, kalbimizle işitiyoruz.
Müzikal Altyapı: Gelenekselin Zarafeti, Modernin Sadeliği
Şarkının altyapısında hafif Türk müziği ezgileri seziliyor. Ama bu ezgiler boğucu değil, şarap gibi yıllanmış bir tat bırakıyor. Ritim yavaş ama vurucu.
Dinleyeni içine çekiyor, bir hüzünle sarıyor ama bırakmıyor.
Şarkı, ne aşırı süslenmiş ne de çıplak…
Tam kıvamında, tıpkı bir kadının zarif bir yürüyüşü gibi.
“Şuh Nefes”, aslında kadın olmanın zarafetini, ama bir o kadar da yalnızlığını, özlemini, çekincesini barındırıyor.
Bu şarkı, bir kadının hem dokunuşla var olduğunu, hem görünmeden çok şey anlattığını ifade ediyor.
Ve aynı zamanda:
“Ben buradayım, belki konuşmuyorum ama nefesimle seni sarıyorum” diyen bir ruhun şarkısı…
Sezen Aksu – Şuh Nefes, bir melodiden çok daha fazlası.
Bir kimliğin, bir kadının, bir duygunun ete kemiğe bürünmüş hali.
Şarkı bittiğinde insan, sadece bir müzik değil;
bir kadının gözlerinde, nefesinde, teninde, sesinde bir hikâyeye tanıklık etmiş gibi hissediyor.
Çünkü bazı şarkılar dinlenmez…
Hissedilir. Ve içe doğru, usulca yıkım bırakır.